Po raz kolejny chciałbym szczerze podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do wygrania i zrealizowania mojego projektu Dookoła Europy z Idee Kaffee, głosującym na mnie, wspierającym mnie, wytrzymującym moje zmiany koncepcji, pomagającym w przygotowaniach i w trakcie wyjazdu, wszystkim, którzy mnie gościli na trasie lub po prostu się uśmiechali, firmie Idee Kaffee za zorganizowanie tak ciekawego konkursu, studiu zdrowia i urody Marrakesh za profesjonalną depilację i innym, o których zdarzyło mi się pominąć...

Właśnie dobiegła końca druga edycja Idee Kaffee Challenge. Decyzją internautów, jak i jury wygrał Bartosz Mazerski, który postanowił pobiec w maratonie na Antaktydzie. Gratulacje! :)
Planowany start: marzec 2014... szczegóły na stronie konkursu

Sobota, 4 sierpnia 2007, temperatura:
dystans: 85.11 (55.00) km, czas jazdy: 03:57

Z rana to ja wstałem

Z rana to ja wstałem (przed 7), bo reszta wstała po 9 W tym czasie trochę się porozciągałem i poczytałem.

Gdy wreszcie wszyscy wstali, okazało się, że Mietek nie jest zdolny do jazdy, zwłaszcza w terenie. Bolące ścięgna (z Gdańska przyjechał bez zatrzymywania się, 90 km) nie pozwoliły mu się wyspać. Wyszło więc na to, że w trasę pojechałem tylko ja i Andrzej.

Szlakiem rowerowym (tylko na mapie), udaliśmy się przez Kłodno na Ostrów Mausz.

Na miejscu były też konie (Andrzej nawiązał rozmowę z kozą).

Po drodze Andrzej ma problemy ze swoim dumperem.

Na prawo, szybki nieco techniczny zjazd i pierwszą w prawo drogą kierujemy się przed siebie drogą między jeziorem Małym i Mausz. Droga, dróżka staje się coraz węższa, aż wreszcie stop... przed nami woda o szerokości 3-5 metrów, niby nic, ale głębokość prawie metr, więc trzeba było podwinąć nogawki no i ostrożnie iść, aby nie zamoczyć spodenek. Jak przystało na mięczaków, zdjęliśmy nawet skarpetki i buty ;) ... w końcu miało być typowo wakacyjnie, a nie harpaganowo.

Sesja fotograficzna na łące ;)

Jadąc wzdłuż jeziora, na północ (płytami), przecięliśmy szosę i wjechaliśmy na szlak rowerowy "Dolina Słupi". Ciekawie oznakowany... a zresztą chyba lepiej pokazać to na zdjęciach. Nie mniej szlak krótki, jakieś 5 km.

Szlak prowadzi do Parchowa. Z Parchowa udajemy się szlakiem niebieskim w kierunku Jamna. Szlak bardzo malowniczy, przynajmniej o tej porze roku, jednak ze względu brak drzew (podmokłe łąki) na których można by namalować znaki wskazujące przebieg szlaku, troszkę tak jakby... pobłądziliśmy ;)

Ostatecznie zawróciliśmy się nieco i wspomagając się zmysłem orientacji oraz kompasem trafiliśmy na szlak... i dalej już z tym nie było problemów. W drodze do Jamna nie dostrzegłem (w trawie) pół metrowego kamienia i nieco straciłem panowanie nad rowerem... ba, myślałem, że mój sztywny widelec go wybierze ;)

Kawałek dalej natrafiliśmy rower samotnie leżący, na środku pola... a cóż to? Po chwili okazało sie, że to pojazd rolniczy dziewczyny pracującej topless tuz przy szlaku... bardzo fajny szlak...

Między Jamnem, a Żukówkiem dostrzegam brak jednej śruby w wahaczu Andrzeja. To poważna sprawa, zwłaszcza w terenie. Spokojnie dojeżdżamy do najbliższego gospodarstwa w poszukiwaniu śruby nadającej sie na zamiennik. Coś się znalazło, jednak było to nieco za długie... ale jak na prowizorkę powinno wystarczyć, więc scoot szosą wrócił do Sulęczyna, a ja pojechałem dalej.

Szlakiem niebieskim w okolice jeziora Obrowo (szlak biegł minimalnie inaczej, niż na mapie). Następnie w okolicach Łupawska natrafiam na szlak zielony, którego nie miałem na mapie. Wzdłuż jeziora, w tym mała przepychanka z czepialskim ratownikiem.

W Jasieniu wróciłem na niebieski szlak, ale tylko do Kłosów. Po drodze, przy sporej (prawie 40 km/h) prędkości, jadąc przez las dostrzegłem (wyłapałem) taką oto ciekawostkę... i jestem z tego dumny, ot co :P

Dalej troszkę pokręciłem... i w rezultacie wylądowałem w Rokitach. Zaraz za jeziorem skręt w lewo. Wcześniej ekspedientka w sklepie mnie podrywała, ale się nie dałem :P
Za rokitami piaski, raz ich więcej, a raz mniej. Gdzieś źle skręciłem i objechałem kawał trasy dla małego odcinka, ale ostatecznie porównując obiekty i ukształtowanie terenu znalazłem drogę do Starej Huty, gdzie udało się zrobić kilka niestety ostatnich już zdjęć (koniec akumulatorów, a w sklepach nie mieli baterii alkalicznych).

Z Gowidlina drogą na Sulęczyno. Za Borkiem (Kamiennym) w lewo na szutrówkę przez Bielawki i Żakowo. Doga kończy się niedaleko wjazdu do lasu, do domu, w którym czekał już Mietek i reszta, ja jednak zjechałem jeszcze do Sulęczyna po chleb i dżem na rano...

Oczywiście wieczorem znowu było grillowanie. Kiełbaski i inne smakołyki. Na motorze przyjechał kolega Andrzeja z dodatkową partia kiełbasek, węglem i ogórkami... nawet na jednego sienie załapałem :P

Linkuj | Komentuj | Komentarze(3)

Piątek, 3 sierpnia 2007, temperatura:
dystans: 229.83 (15.00) km, czas jazdy: 07:54

Rano odwiedziłem Kasię dysponująca

Rano odwiedziłem Kasię dysponująca nitro oraz kwasem solnym, a także innymi związkami chemicznymi, ale jak sie okazało, wystarczyło troszkę tego pierwszego oraz pędzelek, aby doprowadzić przerzutkę STX do stanu w jakim zapewne już od dawna nie była (zrobię zdjęcie jak będę mieć czas).

O 10 wyruszyłem w kierunku Jastrzębiej Góry. Jadąc przez Pierwoszyno postanowiłem zajechać do Rewy... co ciekaw, pierwszy raz w życiu :)

Dalej przez Mrzezino (Betlejem), Puck, Władysławowo, Chałupy i Kuźnicę, na Półwysep Helski,jednak na sam czubek nie zajechałem bo obliczyłem, że może mi zabraknąć czasu.

Ruch na ścieżce spory, jednak jak się chce, to można swoje pierwszeństwo wymusić ;)
Moim właściwym celem w tym zakątku Pomorza było Rozewie, gdzie kuzyn buduje domek. Niestety nie było go na terenie posesji, a telefon nie miał zasięgu lub miał wyłączony, więc pojechałem dalej, na Jastrzębią Górę (cholernie wytrzęsło). Ktoś zgadnie czyj to ślad? Jaki but? ;)

Lasem do Karwi, skąd uderzyłem na Żarnowiec, ciągle zmagając se z wiatrem w pysk dojechałem do Wierzchucina, gdzie skręciłem na Nadole.

Zwiedzając skansen doczekałem się wody z chmur od dawna wiszących nad głową.

Ruszyłem gdy jeszcze padało, bo i tak dużo czasu już zmarnowałem. Ciągnąłem już samymi asfaltami: Opalino, Rybno, Knijewo i Zelewo... tu chęć zrobienia kilku zdjęć przypłaciłem szkiełkiem w oponie, tak że ze 2 km jechałem na flaku do pierwszego większego gospodarstwa, w którym było widać gospodarza... z lenistwa,nie chciało mi się machać moją śmieszną małą pompką... taki gospodarz na pewno ma jakiś sprzęt - pomyślałem... i miał, własny kompresor.

Niestety drobna wada skutkowała tym, że 15 minut zmarnowaliśmy. Z pomocą przyszła pompka nożna. Oczywiście najpierw należało znaleźć przyczynę flaka, wydłubać ją gwoździem, a potem odkryć, że była jeszcze jedna dziura,znacznie mniejsza, ale na samiutkim zgrzewie. Nie udało mi sę go całkiem wyrównać papierem ściernym, ale jak dotąd trzyma :)

Dalej pojechałem przez Luzino, Pobłocie i Strzepcz.

Miechucino:

Wzdłuż jezior, ale te Wzgórza Szymbarskie... powoli robi sie szaro, ciemno, słońce zachodzi za drzewami (stąd brak zdjęcia zachodu, zresztą te chmury...), przez Borzestowo, Borucino, Klukowa Huta, Węsiory, aż w końcu dojeżdżam do Sulęczyna, a domek w którym nocowałem znajduje się jakieś 2 km dalej.

Na miejscu był już rozpalony grill,a po kilku minutach mięsko i piwko :)

Linkuj | Komentuj | Komentarze(4)

Czwartek, 2 sierpnia 2007, temperatura:
dystans: 37.26 (0.00) km, czas jazdy: 01:18

Walka z wiatrakami, a więc kilka

Walka z wiatrakami, a więc kilka rundek po ul. Reja w Sopocie + wizyta w serwisie i chwila kontemplacji nad morzem... a w między czasie 3 dokręcenia lewej korby.

Linkuj | Komentuj | Komentarze(0)

Środa, 1 sierpnia 2007, temperatura:
dystans: 115.74 (15.00) km, czas jazdy: 03:58

Na Kaszuby wybrałem

Na Kaszuby wybrałem się o 14, m.in. odwiedzić bliską znajomą rodziny.
Wszystko było proste, miałem ze sobą mapę, ale i tak błądziłem, bo szukałem domu, a wiedziałem tylko w jakiej miejscowości (wiosce) się ów dom znajduje, a dokładniej w promieniu kilku kilometrów, do tego dom miał znajdować się na jakiejś górce, a tam przecież same górki. Kolejna wskazówka to kolor domu...byłoby dobrze, gdyby co drugi dom nie był żółty :P
Troszkę sobie pojeździłem po tych szutrach i piaskach (zawsze to jakieś dodatkowe kilometry)... i trafiłem, ale objechałem w tym celu dosłownie całą okolicę. Przez 40 minut z szaleńczą pasją atakowałem kolejne wzniesienia z nadzieją, że to już to...

Najadłem się ciastek z orzechami i mogłem wracać :)

Niestety lewa korba wciąż (znów) się odkręca.

Linkuj | Komentuj | Komentarze(4)