Po raz kolejny chciałbym szczerze podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do wygrania i zrealizowania mojego projektu Dookoła Europy z Idee Kaffee, głosującym na mnie, wspierającym mnie, wytrzymującym moje zmiany koncepcji, pomagającym w przygotowaniach i w trakcie wyjazdu, wszystkim, którzy mnie gościli na trasie lub po prostu się uśmiechali, firmie Idee Kaffee za zorganizowanie tak ciekawego konkursu, studiu zdrowia i urody Marrakesh za profesjonalną depilację i innym, o których zdarzyło mi się pominąć...

Właśnie dobiegła końca druga edycja Idee Kaffee Challenge. Decyzją internautów, jak i jury wygrał Bartosz Mazerski, który postanowił pobiec w maratonie na Antaktydzie. Gratulacje! :)
Planowany start: marzec 2014... szczegóły na stronie konkursu

Piątek, 1 czerwca 2007, temperatura:
dystans: 79.45 (33.00) km, czas jazdy:

Dzień Dziecka spędziłem

Dzień Dziecka spędziłem (jak to wyrośnięte dziecko) na zabawie... rowerem rzecz jasna. Wjechałem na skałkę (komuś innemu mogłoby się to znudzić), a następnie podążając żółtym szlakiem w kierunku podziemnego miasta, Osówka, ale tu na wejście czekały już dwie wycieczki, więc tą atrakcje zaliczę przy innej okazji.
dzień 2

Trochę było to denerwujące, bo wymagany kask i tak miałem już na głowie, może nieco innego wzornictwa, ale jednak� a i czołówkę jakbym pogrzebał w plecaku to bym znalazł. Kolejnym celem była Wielka Sowa (1015 mnpm). Po drodze nie omieszkałem pobłądzić. Zaliczyłem też jeden z najstromszych podjazdów w okolicy, na którym trenują tutejsi kolarze. Z jednym, z nich, płci pięknej miałem nawet okazję wymienić kilka zdań. Na szczyt wspomnianej góry udałem się czerwonym szlakiem. Szlak trudny, początkowo pokrywający się z szlakiem pieszym, ja jednak w całości, trochę nieświadomie, wjechałem tym szlakiem (pieszym). Ze szczytu pojechałem sprawdzić przebieg rowerowego szlaku, po czym wróciłem i... zjechałem żółtym, pieszym szlakiem (przez Małą Sowę) do Walimia. Zjazd w całości techniczny, tylko kamienie, głazy i gałęzie. Połowę jeśli nie większość czasu miałem wciśnięty przynajmniej jeden hamulec dzięki czemu adrenaliny (zabawy) miałem na pół godziny... a na asfalcie byłyby to pojedyncze minuty. Z miasteczka podjechałem serpentynami do byłej kopalni srebra - nie wiem jak głęboko można wejść, ale kilkanaście metrów co najmniej, niestety było tam całkiem ciemno, a lampkę rowerową mam przyklejoną do kierownicy na stałe, więc ruszyłem dalej. Chwilę padało, jednak postanowiłem nie skracać trasy, do tego po drodze zahaczyłem o szlaki, których nie miałem na mapie. Nie brnąłem nimi zbyt daleko. W okolicach Glinna spotkałem miejscowego, na rowerze górskim, nie gorszym od mojego, który ładnie za mną jechał, aż do najbliższego wzniesienia... nawet się nie zaczął podjazd, a ten zsiadł i zaczął prowadzić rower. Zapytany dlaczego, odpowiedział, że wystarcza mu spojrzenie i już ma dość, cóż, dalej musiałem jechać sam. Piękne okolice, raczej pomijane przez wszelki ruch samochodowy i turystyczny... tu pierwszeństwo ma gospodarz prowadzący konia na łąkę. Dojeżdżam i robię rundkę dookoła Jeziora Bystrzyckiego (zbiornik retencyjny), które od strony Lubachowa jest blokowane przez kamienną tamę o wysokości 44 metrów i 230 metrów szerokości. Została ona wybudowana w latach 1914-1917. Ciekawostką jest to, że pod wodami Jeziora Bystrzyckiego kiedyś była wioseczka Schlesierhtal (Wieś Dolna), która została zatopiona po wybudowaniu tamy. Miałem jeszcze pojechać do skalnego miasta w Czechach, jednak zaczęły zbierać się naprawdę ciemne chmury, zdołałem jeszcze tylko odwiedzić Pałac w Jedlince i tradycyjnie Waligórę... no i chmury się rozerwały. Na szczęście ja i rower byliśmy już w domu.

Linkuj | Komentuj | Komentarze(0)

K O M E N T A R Z E

Nie ma jeszcze komentarzy.Komentuj