Po raz kolejny chciałbym szczerze podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do wygrania i zrealizowania mojego projektu Dookoła Europy z Idee Kaffee, głosującym na mnie, wspierającym mnie, wytrzymującym moje zmiany koncepcji, pomagającym w przygotowaniach i w trakcie wyjazdu, wszystkim, którzy mnie gościli na trasie lub po prostu się uśmiechali, firmie Idee Kaffee za zorganizowanie tak ciekawego konkursu, studiu zdrowia i urody Marrakesh za profesjonalną depilację i innym, o których zdarzyło mi się pominąć...

Właśnie dobiegła końca druga edycja Idee Kaffee Challenge. Decyzją internautów, jak i jury wygrał Bartosz Mazerski, który postanowił pobiec w maratonie na Antaktydzie. Gratulacje! :)
Planowany start: marzec 2014... szczegóły na stronie konkursu

Niedziela, 21 października 2007, temperatura:
dystans: 140.91 (60.00) km, czas jazdy: 06:41

Rowerem po pustyni...

Tradycyjnie

Rowerem po pustyni...

Tradycyjnie już pobudka przed 5 rano. Jedzenie, sprawdzenie roweru, zwolnienie pamięci na karcie w aparacie... wybija 6, czas się ubrać... na końcu buty.. naciągam jeden rzep, drugi... piąty... szóóó... i pęka... a niech to cholera. Nic z tym butem zrobić się nie da... a taką ładną pogodę zapowiadali, a tak miałem ochotę pojechać do tego Słowiańskiego Parku Narodowego... więc myślę, co by tu wykombinować... i wymyśliłem, że jeszcze nie wywaliłem moich zdezelowanych poczciwych Diadorek. Moja ukochane czerwone buty wystawiłem na śmieci 4 miesiące temu, bo prawą klamrę kompletnie szlak trafił, do tego oba buty swoje przeszły i miały popękane podeszwy od ciągnięcia pedałów... Lewa klamra była jednak zdatna do użytkowania, więc szybko przekręciłem blok i ruszyłem do komisji wyborczej...

Po spełnieniu obywatelskiego obowiązku wystrzeliłem w kierunku Lęborka. Do drodze odczułem różnicę, między twardością starej Diadory i nowego Scott'a, na korzyść tego drugiego. Oczywiście z zewnątrz różnicy nie było widać, bo założyłem ochraniacze na buty.. ale czego to ja nie założyłem...kurtka, rękawce zimowe... a mamy dopiero październik!

Na ul.Kołobrzeskiej łapię kapcia.. więc za daleko nie zajechałem. W tym momencie nie miałem szans dojechać punktualnie do Lęborka na 9:33. Było już 15 po 7. Moja pompka nie chciała napompować założonej dętki. Do spacerowałem do stacji benzynowej, a tak brak sprawnego kompresora... jak pech, to pech... a Kasia dojeżdżała już swoją SKM'ką do Trójmiasta. Z flakiem w przednim kole doszedłem na stację SKM. Koło napompowałem dopiero w kolejce pompką Kasi...

Lęborka opuszczamy bocznymi drogami... i to w zasadzie 2 razy. Po drodze robi się naprawdę ciepło, ale gdy się stanie,to czuć chłód. Przez maksymalnie zabłocone drogi dojeżdżamy do Pogorszewa, następnie przez Janowice i Gęś do Białogardu, gdzie przecinamy główną drogę do Łeby... i tu ciekawostka... jest niedziela, słońce w górze, zero chmurek, a na drodze ani jednego samochodu... nie mniej skręcamy w prawo,w drogę, którą kiedyś prowadził szlak zielony. Przez Skarszewo, Wrzeście, Szczenurze, Nowęcin i Łebę dojeżdżamy do Rąbki... i tam miłe zaskoczenie, nikt nie pobiera opłaty za wstęp do parku :)

W Słowińskim Parku Narodowym ruch znikomy. Gdzieniegdzie widać pojedynczych spacerujących,tudzież bardziej leniwych, jadących rowerami ;)...w ostateczności, najbardziej leniwych wożonych elektrycznymi wózkami, dla których sezon chyba się jeszcze nie skończył.

Na wydmach poza spacerującymi, kilku fotografów.... i gość na desce... coby nie powiedzieć zjazd z najwyższej wydmy w moim wykonaniu na rowerze Kasi był chyba ciekawszy... ooo tak :)

Czas na powrót...zgodne z planem szlakiem czerwonym. Szlak przyjemny dla rowerzysty ze sprawnym przednim amorem... ze sztywnym pewnie też, bo na takim teoretycznie jechałem (mój RockShox całkiem zesztywniał). Odczuwany dyskomfort wynikał raczej z dyskomfortu psychicznego, towarzyszącego mi zresztą od samego rana (2 różne buty) oraz z tego, że gdybym chciał sztywny widelec,to bym nie jeździł z amorem...

W okolicach jeziora Sarbsko Kasia zaczyna odczuwać problemy kondycyjne wynikające z niedawno odbytej choroby (antybiotyki, mniej jazdy...),do tego zaczyna dokuczać jej kolano...więc tempo jakby spadło. W Sarbsku dowiadujemy się od miejscowych, że w wyborach PO prowadzi,zgodnie z ostatnimi sondażami nad PiS, LiD i PSL.

W Unilinii decydujemy, że szlakiem dojedziemy tylko do Stilo. Resztę szlaku objedziemy innym razem, tak aby jechać za dnia... syndrom Fransa (dla wtajemniczonych) jest nam tym razem obcy ;)
Zanim dojechaliśmy do Sianowa, słońce zaszło gdzieś za drzewami.

Dalej już samymi asfaltami: Czekcino, Czekcinko, Kurowo, Choczewko, Choczewo, Żelazna! ... tutaj łapię kolejnego kapcia z przodu,do tego łamie się pompka Kasi, więc pozostaje tylko moja, którą za dużo powietrza napompować się nie da, ale wystarczająco, aby dojechać... dalej przez Łętowo, Mierzyno, Tadzino, Kostkowo, Kniewo,Bolszewo...i lądujemy w Wejherowie. Do Gdańska jedziemy SKM (hańba!).

Linkuj | Komentuj | Komentarze(11)

K O M E N T A R Z E

Janusz - 17:49 wtorek, 23 października 2007 | linkuj

QRT30 - 21:12 poniedziałek, 22 października 2007 | linkuj

Jest jeszcze niebieski szlak do szopy ratowniczej, tylko kilka metrów pchania :)
PS. Jak ja nie lubię z buta dawać jak idę na rower.

flash - 20:57 poniedziałek, 22 października 2007 | linkuj

Aha, do latarni podjeżdżałem (i zjeżdżałem) od strony plaży... i właśnie sprawdziłem na mapie, że trasa ta bardziej pasuje pod szlak czarny niż czerwony.

flash - 20:51 poniedziałek, 22 października 2007 | linkuj

Byłem rok temu latem na latarni w Czołpinie. Ze zjazdem problemu nie miałem, a pod górę tylko kilka razy musiałem zsiąść z roweru... oczywiście nie pchałem się środkiem piachów, no i miałem wtedy szersze laczki :) ... ale możliwe, że to akurat nie był czerwony szlak, jakoś się pod tym kątem nie rozglądałem.

QRT30 - 20:17 poniedziałek, 22 października 2007 | linkuj

Ciesz się, że w ogóle mogłeś zjechać po wydmie. Ja w maju w okolicach Czołpina myślałem że zdechnę jak z buta dawałem czerwonym szlakiem, nawet z największej stromizny nie szło zjechać, a ja raczej laczka mniejszego niż 2,1 nie zakładam.

Galen - 17:11 poniedziałek, 22 października 2007 | linkuj

Ladna wyprawka. Zazdroszcze dystansu i tempa. Pecha miales ewidetnego ale sie nie poddales i to najwazniejsze :] Fotki super. Najfajniejsza ta, na ktorej rower podpierasz do zdjecia jakims badylem, skad ja to znam? :P

flash - 14:54 poniedziałek, 22 października 2007 | linkuj

Kasiu, ale im bardziej stromo tym było łatwiej :P

Kasia - 13:17 poniedziałek, 22 października 2007 | linkuj

Flash, Ty się nie chwal nadmiernie tą Łącką Górą. Koleś z deską zjeżdżał w najbardziej stromym miejscu zbocza, a Ty tak, gdzie było prawie płasko :P

michros - 12:59 poniedziałek, 22 października 2007 | linkuj

kurde co ci sie stało że tyle jeździsz ? :P i to dopiero w taką piździawe :D

jahoo81 - 12:31 poniedziałek, 22 października 2007 | linkuj

Jak pech to pech:)
Ale takie wyjazdy najmilej się wspomina bo na dłużej zostają w pamięci
Kurcze ładne macie tam te okolice
W Słowińskim Parku miałam okazję zakończyć kiedyś spływ kajakowy Było superaśno A ta pustynia - miła rzecz:)
Pozdrowienia dla pechowców - Asica

Rafall - 11:11 poniedziałek, 22 października 2007 | linkuj

A ja nie założyłem w niedzielę ochraniaczy i mi pieruńsko zmarzły paluchy, jak byłem 20 min od domu to myślałem, że już nie dojadę. Najgorsze jest to, że jak się jedzie szybciej żeby się rozgrzać to w stopy się robi jeszcze chłodniej.
Fajną tą pustynię macie ;)

Komentuj

Rowerem po pustyni...Tradycyjnie

Rowerem po pustyni...

Tradycyjnie